Hartverscheurende taferelen in de voortuin. We gaan een fietsenhok bouwen. Samen met onze buren. Daarvoor moeten helaas een paar struiken weg. In een daarvan, een mooie donkere dichtbebladerde hulst broedde jarenlang een merelpaartje. Vorig jaar hebben ze minstens twee nestjes jongen grootgebracht. Maar de hulst moest weg. Tot grote schrik en ontsteltenis van het merelechtpaartje. Luid protesterend vlogen ze de tuin – van tak naar tak – toen de zoon van onze buren met een bijl de wortels begon door te hakken. Nu de struik weg is, komen ze zich er telkens weer van vergewissen dat hun nestplek sinds jaar en dag echt is verdwenen. Telkens zijn ze weer in onze tuin en laten hun melancholieke mereltonen horen. Vogelverdriet. En wij? Wij voelen ons schuldig dat we dit brave vogelgezinnetje – die toch ook jarenlang onze buren waren – zo bruut van hun onderkomen hebben beroofd voor zoiets triviaals als een fietsenhok.
03-06-2006