Kerststukjes maken moet je aan profs overlaten. Een paar jaar geleden heb ik het voor het laatst geprobeerd. Meegetroond door de buurvrouw. Een avondlang ploeteren met oase, mos, takjes en andere materialen tussen een klein legertje vrolijk tetterende en ‘oh’ en ‘ah’ roepende dames. Het gezicht van manlief, toen ik trots met mijn object thuiskwam, sprak boekdelen. Net als de vraag ‘Ben je dáár de hele avond mee bezig geweest?’ Prompt zag ik het ding door zijn ogen. Een plomp, stijlloos geval. Met een teveel aan toeters, bellen en glitters om het gebrek aan idee, stijl en gevoel te verdoezelen. Geschikt om op het hoofd van een inbreker kapot te slaan of in een driftbui door de kamer te smijten. Maar meer ook niet. Nee, kerststukjes maken moet je aan profs overlaten.
Dit jaar heb ik een kerststukje van mijn moeder gekregen. Een lief ding. Sober, stijlvol, groen, soort van mystiek-Keltisch. Een gothic-kerststukje! Ik betrap mezelf erop dat ik eraan denk om het volgend jaar toch weer eens zelf te proberen.
12-18-2005