Categorie: de grote stad

Vandaag in het park bij de Euromast in Rotterdam: ouderwets multicultureel op het dertigste Dunya festival.

    

05-27-2007

….. op het strand bij Voorne.

      

04-14-2007

Eigenlijk waren ze een beetje vergeten, maar dankzij het nieuwe kabinet zijn de jaren vijftig weer helemaal terug. Winkels dicht op zondag, netjes met twee woorden spreken, en het gezin is weer de hoeksteen. Nu zijn er velen die de jaren vijftig zelf niet hebben ervaren, dus wat bedoelen we precies? Het ultieme jaren vijftig gevoel vind je in de Maaastunnel voor fietsers en wandelaars in Rotterdam. Ik was er jaren niet geweest, en ik kan me zelfs niet heugen er in mijn studententijd (jaren zeventig, want ik ben ook uit de jaren vijftig!) ooit doorheen te zijn gegaan. Maar het is een schitterend bouwwerk, en er is nauwelijks iets veranderd vergeleken met de zwart-wit foto’s van net na de oorlog. Ik bid dat de morele behoudzucht van het nieuwe kabinet zal verhinderen dat dit monument ooit zal wijken voor weer zo’n protserige brug.
(Meer foto’s van de Maastunnel….)

      

03-04-2007

Het uitje voor strandliefhebbers uit Rotterdam, het strand, de pier en de imposante Maeslantkering.

 

 

 

12-27-2006

Hoek van Holland in december.

     

12-17-2006

Ik hou van de bruggen van het Vondelpark.                                                 Niet opdringerig, niet protserig zijn ze. Maar stil en bescheiden. Hun schoonheid kan je gemakkelijk ontgaan als je geen speciale aandacht aan ze besteed. Wie dat wel doet en ze oversteekt met een kinderwagen, kan zich zomaar Mary Poppins wanen.

11-25-2006

Hippe, zelfbewuste Amsterdammers op een herfstige zondag in het Vondelpark. Met kinderwagens, bakfietsen, op skeelers of hardloopschoenen. Het oude park verdraagt ze geduldig. Straks zijn ze weg.  Terug naar hun hip ingerichte huizen of zelfbewust pratend in een hip café. Dan is het park weer met zichzelf alleen. En kan het zich weer laten terugzakken in melancholiek gepeins zoals oude parken dat kunnen doen.

11-17-2006

Een merkwaardig gezicht. Alsof een schip het strand op is komen varen. In verre buitenlanden zie je soms dit soort beelden. Van scheepswrakken die met een storm op het strand geworpen zijn en nooit zijn opgeruimd. In het aangeharkte Nederland kan het niet anders zijn dan gezichtsbedrog. Een schip op weg naar zee door de Nieuwe Waterweg gezien vanaf het strand van Hoek van Holland.

08-09-2006

Vissen. Zomaar wat slenteren. Uitkijken over de zee en mijmeren. De pier van Hoek van Holland nodigt uit tot ledigheid. Tot contemplatie. Tot tijdverdrijf dat niet gericht is op het tot stand brengen van iets. Niet gericht op het consumeren van iets of afnemen van een of andere dienst.
Waar vind je dat soort plekken nog?

Kijk ook naar deze man met blauwe parasol en deze met blauwe zwemband.

  

08-05-2006

Ik kan er uren naar kijken. Naar de zwanen die langs de pier van Hoek van Holland deinen. Vele tientallen zijn het er. In een lange rij. De sierlijke halzen gebogen, onder water knabbelend aan zeewier en aan het mos dat zich op de grote stenen heeft vastgezet. Dat denk ik tenminste. Zo volstrekt misplaatst, aan de ene kant. Die delicate zwanen die thuishoren in slotgrachten en goed onderhouden oude parken, peddelend in de Nieuwe Waterweg tegen een achtergrond van verroeste oceaanstomers en moderne containerschepen. Maar tegelijkertijd een bijna vanzelfsprekend fenomeen. Want de natuur laat zich niet dwingen. Stelt zich niet de vraag of iets wel ‘klopt’. Maar past zich simpelweg aan aan de omstandigheden.

Update: eens gekeken of de foto beter zou worden door de bovenste rand er af te knippen, zoals BuitH en Belinda voorstellen:

08-02-2006

Bungee jumpen? Trampolinespringen? Iets daar tussenin? Hoe komen wij mensen de dagen door nu wij niet al onze tijd hoeven te besteden aan voedsel vergaren en vijanden op afstand houden? Het spel is een ernstige zaak.

07-28-2006

Geen gewoon strand, het strand van Hoek van Holland. Zonne- en pootje baden met als decor het grootindustriële complex van Europoort. Spelen in de branding terwijl op de achtergrond de zeecontainerschepen door de Nieuwe Waterweg naar zee schuiven. Op maar weinig plaatsen komen de menselijke maat en dat wat de mens aan grootschaligheid tot stand heeft gebracht, zo dicht bij elkaar.

07-26-2006

07-21-2006

Het is moeilijk om over Maastricht te schrijven zonder in clichés te vervallen. Dat het er altijd mooi weer is. Dat het de meest buitenlandse stad van Nederland is. Dat de vrouwen er zoveel chiquer en verzorgder bijlopen dan in de rest van ons land. Dat het een stad is waar je heen moet gaan om te genieten, van lekker eten en van het leven in het algemeen. Dat de sfeer er Zuid-Europees is.

Bij die Zuid-Europese sfeer horen misschien ook de instortende balkons van nieuwe appartementen op het Céramiqueterrein, een prestigieus stadsontwikkelingsproject op de andere oever van de Maas. Als ik me niet vergis, waren er door de bouwer goedkopere en dus kwalitatief mindere materialen gebruikt dan de bedoeling was.

De Hoge Brug (Hoeg Brögk) voor fietsers en voetgangers verbindt sinds eind 2003 de oude binnenstad met het Céramiqueterrein.

07-03-2006