Onze buren wonen al zo lang in hun huis dat ze alles over onze straat weten. Laatst vertelden ze ons dat onze Borchsatelaan vroeger de Bergselaan heette. En dat we die naam kwijt raakten toen Hillegersberg in de oorlog door onze megalomane buur Rotterdam werden opgeslokt, die al een Bergselaan bleek te hebben. Ik bedoel maar. Ik haast me dus om ook wat historie van ons straatje vast te leggen. Zodat ook ik later interessante weetjes heb. Op het google plaatje een paar memorabele punten. Natuurlijk heeft onze prachtige Borchsatelaan de eerste punaise gekregen. Maar ook dat idyllische plekje aan de westelijke vijver achter het aangrenzende Bergplein (die naam mocht wel zo blijven, phuh), waar onze Lorelei dagelijks de eendjes voert (waarover in de volgende post meer).
Helaas, ook onze prachtwijk heeft zijn schaduwzijde. Sinds kort staat er een zwaar hek (“verboden toegang, artikel…”) voor de toegang naar de oostelijke vijver achter het Bergplein. Geplaatst door een aantal woningeigenaren aan het Bergplein. Zo kunnen we niet meer bij de prachtige oude vijver komen. Dit tart de over de jaren gegroeide samenleving tussen ons van de Borchsatelaan (koopwoningen) en zij van de pleintjes (tot voor kort huurwoningen). En dan heeft het nieuwe Hoofd Groen van de deelgemeente ook op onze pleintjes huisgehouden. Deze man (kan geen vrouw zijn) hangt de filosofie aan dat struiken en bomen het vrije uitzicht maar belemmeren, en snoeit dus alles weg. Dat heeft hij eerst in het nabije Beatrixpark geflikt, en nu ook op onze pleintjes. Het ergste is misschien wel dat hij (god mag weten waarom) op de kale vlaktes vervolgens lullige rijtjes mini-struikjes en plantjes uit het tuincentrum plant.
Nou, dat was het zo’n beetje. Een wat lange post, maar de historie van je buurtje raffel je niet even af. Dat heb ik wel geleerd van onze buren!
03-24-2008