Ik ben gek op pannenkoeken. Spekpannenkoeken, iets anders eet ik niet. Vol goede moed probeerden wij een tijdje geleden het pannenkoekenrestaurant van Norg. Mocht het Algemeen Dagblad naast oliebollen en haring binnenkort besluiten pannenkoeken te gaan beoordelen, dan wil ik deze graag aanmelden voor de allerlaatste plaats. De categorie ‘zou van overheidswege verboden moeten worden’ ofzo. Nietsvermoedend bestelden wij. In onze onschuld rekende wij erop dat een restaurant dat zich pannenkoekenrestaurant noemt een fatsoenlijke pannenkoek op tafel kan zetten. Hij hoeft niet eens super te zijn, maar gewoon oké moet toch haalbaar zijn. Hoe naïef.
We begonnen ons bezorgd te maken toen de pannenkoeken werden geserveerd. Ik had zoals gewoonlijk een spekpannenkoek besteld. M. die dacht ‘Kom ik doe eens wild’ koos voor een boerenpannenkoek (ofzoiets), rijkbelegd – althans volgens de menukaart – met appel, rozijnen, champignons, uien enzovoort. Wat schetst onze verbazing toen de beide pannenkoeken niet van elkaar te onderscheiden bleken. De serveerster keek wat mismoedig naar de borden en zette ze toen op de gok voor ons neer. ‘Ik denk dat dit de spekpannenkoek is’, zei ze met een weifelende blik in mijn richting. Verbijsterd keken we naar ons bord waarop een pannenkoek lag met daaroverheen (als was het een pizza) een ondefinieerbare massa tot piepkleine snippers verhakselde ingrediënten. Hoewel ik verging van de honger na een dag grote voorjaarsschoonmaak had ik meteen gegeten en gedronken. Het leek wel of over de pannenkoek een blik kots was heengegooid. Toen ik dat zei, kreeg ik een schop onder de tafel en een waarschuwend ‘Proef eerst maar eens’ toegevoegd. Helaas, de smaak kwam erg overeen met de visuele indruk. Na drie happen gaf ik op.
Ik weet niet waarom we afgelopen weekend bij het vallen van de avond ineens de aanvechting hadden om een foto te maken van het pannenkoekenhuisje in Norg. Misschien een stukje traumaverwerking? Dat ging nog niet zomaar. M. had zijn camera nog niet gepakt om de schilderachtig verlichtte raampjes van het tentje vast te leggen, toen de serveerster naar buiten stiefelde: ‘Wat moet dat?’ Alsof ze nattigheid voelde. M. mompelde wat, schoot snel als een paparazzi een plaatje (vandaar de matige kwaliteit) en maakte zich snel uit de voeten. Tegen iedereen die in Norg pannenkoeken wil gaan eten, zeggen wij in elk geval: huur maar liever een videootje.
11-23-2005