Ik denk dat Joyce Kilmer de beroemdste bomendichter is. Zijn ‘Trees’ is in ieder geval het beroemdste bomengedicht. Het is mij wat al te sentimenteel en godvruchtig (Kilmer was diepgelovig), maar de eerste twee regels zijn geweldig, een prachtig gedicht op zichzelf.
I think that I shall never see
A poem lovely as a tree.
A tree whose hungry mouth is prest
Against the earth’s sweet flowing breast;
A tree that looks at God all day,
And lifts her leafy arms to pray;
A tree that may in summer wear
A nest of robins in her hair;
Upon whose bosom snow has lain;
Who intimately lives with rain.
Poems are made by fools like me,
But only God can make a tree.
12-10-2005